นับตั้งแต่สึนามิเศรษฐกิจ-การเงินโหมซัดจากชายฝั่งตะวันตกสู่ตะวันออก วงการสื่อสิ่งพิมพ์ต่างได้รับผลกระทบถ้วนหน้า นอกเหนือจากที่ถูกคลื่นยักษ์จากสื่อออนไลน์รุมกระหน่ำตลอดช่วงหลายปีที่ผ่านมา ทำให้หนังสือพิมพ์ในแดนดินถิ่นอินทรีอเมริกาต่างยอมสละอวัยวะกันถ้วนหน้าเพื่อรักษาชีวิตไว้ ด้วยการเดินหน้าแผนปรับลดคนและลดขนาดเป็นแถวๆ หวังจะลดค่าใช้จ่ายให้น้อยลงมากที่สุด นับวันหมาเฝ้าบ้านก็เลยกลายเป็นหมาโซที่ถูกทิ้งอย่างไม่ใยดีมากขึ้นตามลำดับ
ขณะเดียวกัน หนังสือพิมพ์ยักษ์ใหญ่ยักษ์เล็กในแดนดินถิ่นอินทรีหงอยต่างพยายามสรรหาหนทางที่สร้างสรรค์เพื่อความอยู่รอดของสื่อหนังสือพิมพ์ จากที่เคยทำสงครามกันอย่างดุเดือดเมื่อหลายสิบปีมาแล้วเพื่อชิงความเป็นเจ้ายุทธจักรในวงการสื่อ ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องน่าประหลาดใจที่หนังสือพิมพ์คู่แข่งหลายฉบับจะหันมาจับมือเป็นพันมิตรอย่างหลวมๆด้วยการแลกเปลี่ยนภาพข่าวและบทวิเคราะห์กันเพื่อช่วยกันประคองเอาตัวรอด แทนที่จะมัวหันหน้ากันคนละทาง สร้างดาวกันคนละกวงเหมือนในอดีต ถือเป็นกลยุทธตาอินกับตานาร่วมกันสร้างตำนานใหม่ ป้องกันไม่ให้ตาอยู่ซึ่งก็คือสื่อใหม่เช่นอินเตอร์เน็ตมาแย่งชิ้นปลามันไปเหมือนเช่นที่ทำมาตลอดช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา